The Black Crowes - Before The Frost... Until The Freeze (2009)

The Black Crowes kiezen op "Before The Frost... Until The Freeze" voor een bijzondere aanpak. Gedurende vijf avonden werden nieuwe nummers live gespeeld en opgenomen voor een klein publiek. Dus geen studiobewerkingen of andere rare fratsen. Er wordt geen oud materiaal gespeeld, maar uitsluitend nieuwe composities.  Hierdoor krijgt "Before The Frost... Until The Freeze" de sfeer van een intiem concert. De nummers zijn opgenomen in de Levon Helm studios in Woodstock, New York. Terugkijkend is dit extra speciaal, aangezien de gelijknamige drummer en zanger van The Band eerder dit jaar overleed. 




Zanger Chris Robinson verwoorde het als volgt: “I think we fulfilled a musical commitment to continue on the golden road of artistic independence. Approaching 20 years into our careers, we still are ambitious enough to push ourselves to create something unique that we have never done before.


De gekozen aanpak van The Black Crowes komt inspirerend over. De nummers zijn goed gestructureerd. Toch klinkt het allemaal losjes, nergens geforceerd en altijd die kenmerkende Black Crowes groove. De refreinen zijn catchy, de solo's meeslepend, de ene keer rockend, de andere keer ingetogen. Tevens weten The Black Crowes een heerlijke laid-back en easy-going ambiance te creeëren.


Met "Before the Frost... Until The Freeze" keren The Black Crowes wat mij betreft terug naar het niveau van hun eerste drie a vier platen. Zoals ik hier al eerder heb betoogd is de muziek doordrengt met een blues en soul sausje. Met de toevoeging van lead gitarist Luther Dickinson (van o.a. North Mississippi Allstars) gaan de Crowes er zeker niet op achteruit. In 2008 en 2009 heb ik de band live mogen aanschouwen in de HMH en Luther steelt de show met zijn mooie gitaarspel. Uiteraard levert Rich Robinson met zijn aanstekelijke riffs nog steeds de basis. Er is wel een beetje een vreemde eend in de bijt, en dat is het disco-achtige nummer "I Ain't Hiding". Toegegeven het nummer swingt en de gitaarsolo is mooi, maar het past a) niet bij The Black Crowes en b) het is ook een sterk contrast met de rest van de nummers op deze plaat. Daarentegen bestaat de rest van de plaat uit bijna alleen maar hoogtepunten, maar wat mij betreft zijn "Been a Long Time (Waiting on Love) en de ballad "The Last Place That Love Lives" mijn favorieten. De eerste om het geweldige instrumentale stuk aan het einde, met een hoofdrol voor Luther. De tweede om zijn eenvoud en ingetogenheid, maar zo oprecht. 


De bonus cd (download) "...Until the Freeze" is meer dan de moeite waard, maar is meer country georiënteerd, en heel stiekem misschien nog wel mooier. Als je de LP koopt zijn beide albums in een ander volgorde geplaatst, waardoor "Before The Frost... Until The Freeze" een mooi samenhangend geheel vormt.