Het aantal kilometers op de teller voor Robert Cray loopt gestaag op en Cray mag zal al een veteraan noemen in de blueswereld. Binnen die wereld heeft Cray een volstrekt eigen geluid weten te creëren. De hele wereld maakte hier kennis mee door de hit ”Right Next Door (Because of Me)” van het album ”Strong Persuader” uit 1986. Robert Cray maakte de blues toegankelijk voor het grote publiek. Cray slaagt erin de intensiteit van de blues in ere te houden, zonder de mensen af te schrikken. De bluespuristen zullen dit wellicht verafschuwen, maar persoonlijk vind ik dat Robert Cray een smaakvol bluesgeluid neerzet die vooral erg warm en gloedvol is. Naast de blues is de muziek van Robert Cray doorspekt met een flinke donder soul. Vooral de man’s geweldige stem is een blikvanger. In combinatie met zijn geweldige gitaarspel zet Robert Cray een wat milder bluesgeluid neer, maar in termen van passie, gevoel en intensiteit is dat in mijn ogen nergens een diskwalificatie.
Robert Cray heeft met bovenstaande koers een imposante reeks (gemiddeld elke 2 jaar een nieuwe release) albums afgeleverd. Stuk voor stuk prima albums die zijn handelsmerk keer op keer benadrukken. Ondanks dat Robert Cray een vaste schare fans heeft, zorgde het album ”Nothin’ But Love” uit 2012 voor een kleine opleving. Hiervoor vroeg Cray Kevin Shirley (bekend van o.a. Joe Bonamassa) als producer. De hand van Shirley zorgde voor een klein, maar duidelijk waarneembaar, rauw randje aan het geluid van Robert Cray. ”Nothin’ But Love” vind ik met name daarom zeker een van de beste albums van Robert Cray, zeker van de laatste jaren. En dan is daar met ”In My Soul” wederom een nieuw album van Robert Cray en zijn band, die hem al jaren trouw is.
”In My Soul” is geen herhalingsoefening van ”Nothin’ But Love”. Sterker nog, ”In My Soul” is een album waarop Robert Cray, zonder zijn kenmerkende sound te verliezen, wat meer uitwaaiert binnen de blues en soul, en zelfs invloeden uit de jazz en funk toelaat. Opener ”You Move Me” heeft een vertrouwd geluid. Het nummer swingt en laat mooi gelaagd gitaargeluid horen. Duidelijk is en blijft dat Cray zowel ritmisch als in de lead een geweldige gitarist is. Over swingen gesproken, het tweede nummer is een bewerking van de Otis Redding klassieker ”Nobody’s Fault But Mine”. Dit is een warme uitvoering, waarbij de blaaspartijen opvallen. Op dit liedje is de eerste invloed van de producer merkbaar. Op ”In My Soul” zit Steve Jordan achter de knoppen. Deze multi-(jazz)instrumentalist trekt een breed palet aan invloeden open en zorgt voor een gevarieerd geluid, maar wel binnen de kaders die Robert Cray al zijn gehele carrière hanteert.
Op ”Fine Yesterday” en ”Your Good Thing is About to End” (van Isaac Hayes) gaat het tempo drastisch naar beneden. Deze liedjes zijn het beste te omschrijven als een soort van slow blues meets jazz. De blues komt vooral van Cray’s gitaarwerk dat opvallend fel en puntig is (luister naar het begin van de gitaarsolo in ”I Guess I’ll Never Know”), zonder de warmte te verliezen. De stemmige blazers, die smaakvol als basis dienen, zorgen voor de donkere jazz sfeer. Bij de eerste luisterbeurten is dit even wennen, maar wordt steeds intenser en verslavender.
De tweede helft van ”In My Soul” begint ingetogen met ”Hold On”. Een onvervalste soul ballad, waarbij de vocalen van Cray door je ziel snijden. Daarnaast hoor je subtiel pianowerk, aangevuld met een zacht ronkend orgeltje dat zorgt voor net dat beetje extra emotie. Nog meer soul komt voorbij op ”What Would You Say”, maar deze keer wat luchtiger; althans qua instrumentatie. Weer zo’n prachtige gitaarsolo met korte, scherpe tonen. ”Hip Tight Onions” is een regelrechte verwijzing naar Booker T and the MG’s. Deze instrumental funkt van begin tot eind met groovend orgel- en gitaarspel. De afsluitende liedjes ”You’re Everything” en ”Deep In my Soul” zijn regelrechte pareltjes. Langzamer van tempo, maar daarom des te intenser. Geweldig gespeeld en al evenzo geweldig gezongen. Robert Cray wisselt ritmepartijen en licks en solo’s zo mooi af, en vult dat dan weer aan met zijn warme soulvolle stem. Instant kippenvel.
”In My Soul” is misschien wel mijn favoriete album van Robert Cray. Ik denk juist door het bredere scala aan invloeden, maakt dat ”In My Soul” een geweldige luisterervaring is. Robert Cray blijft trouwe aan zichzelf, maar durft, weliswaar met kleine stapjes, buiten zijn eigen paden te treden. Wat dat betreft hulde aan producer Steve Jordan. Robert Cray heeft met ”In My Soul” een geweldig album afgeleverd, dat niet alleen bol staat van de muzikaliteit, maar met name passie en beleving laat horen. Daarnaast is de hoes prachtig en stijlvol. ”In My Soul” is daarmee een prachtige en complete muzikale belevenis.
