Sinds jaar en dag ben ik liefhebber van eigenlijk alles wat de gebroeders Cody en Luther Dickinson uit hun mouwen schudden. Of het nu hun gelegenheidsbands South Memphis String Band (Luther) en The Sons of Mudboy zijn, de periode dat Luther de leadgitarist was bij The Black Crowes, de samenwerking tussen Luther, David Hidalgo en Mato Nanji, de begeleidingsband van Ian Siegal in de vorm van The Youngest Sons en The Mississippi Mudbloods, de muzikale omlijsting die Cody en Luther hebben geleverd op het album "American Kid" van Patty Griffin of natuurlijk hun eigen band North Mississippi Allstars, de gebroeders Dickinson leveren altijd kwaliteit en ook nog eens met een volstrekt eigen stempel. Opvallend is wel dat op "World Boogie is Coming" bassist Chris Chew niet meer staat vermeld als bandlid. Hij speelt wel de bas, maar is blijkbaar geen Allstar meer.
"Word Boogie is Coming" staat vol met liedjes van eigen hand, maar vooral eigenzinnige interpretaties van R.L. Burnside, Junior Kimbrough, Otha Turner, Willie Dixon, Bukka White, Sleepy John Estes en een aantal traditionals. Daarnaast hebben de gebroeders Dickinson een keur aan gasten om zich heen verzameld, waaronder Robert Plant (Led Zeppelin), de zonen van R.L. Burnside, Ligntnin' Malcolm, Alvin Youngblood Hart en anderen.
Dan de muziek: hoe meer en meer ik luister naar "World Wide Boogie" hoe stelliger ik moet vaststellen dat North Mississippi Allstars en "World Wide Boogie" in het bijzonder zich als de canon van de hedendaagse blues en roots presenteren. Misschien is "World Wide Boogie" wel de standaard of het referentiekader. Dit album is diep geworteld in de traditie van de North Mississippi Hill Country, maar doet tegelijkertijd modern en eigentijds aan. De eerste twee nummer zijn behoorlijk traditioneel. De instrumentale opener "JR" met Robert Plant op de mondharmonica zet direct de toon. Het daaropvolgende "Goat Meat" bevat diezelfde Robert Plant op de vocalen. Daarna volgt "Rollin 'n Tumblin". Deze traditional is een klassieker en is al vele malen door een keur aan artiesten opgenomen, waarvan die van Muddy Waters waarschijnlijk de bekendste is. North Mississippi Allstars slagen erin om er een eigen draai aan te geven en ik vind het de meest originele versie in jaren. De beukende drums, pompende pas en zware gitaren in het begin zijn log en neigen zelfs een beetje naar stoner. Toch is de traditie niet weg als Luther op een akoestische gitaar daar prachtig overheen speelt. Een beter voorbeeld van een combinatie tussen traditioneel en modern bestaat bijna niet. Ook de productie is in dit nummer fantastisch.
Normaal ben ik niet zo weg van instrumentale intermezzo's van luttele seconden, maar op "Word Boogie is Coming" heeft het een functie en pakt het wonderwel erg goed uit. Zo is "Get The Snakes Out of the Woods" een perfecte opmaat naar "Snake Drive" en loopt het geheel perfect in elkaar over. Ook hier speelt Luther weer fantastisch gitaar en zorgt de scratchende gitaar voor een hip-hop-achtig effect. "Turn Up Satan" is weer zo'n hoogtepunt. Een stevig bluesrocknummer met wederom heerlijk gitaarwerk van Luther. Zijn solo in dit nummer is weer verre van standaard. Een aparte, maar verrassend goed passende gitaarsolo, die op een vreemde manier Oosters aandoet is het toetje op dit nummer. Op "My Babe" en "Granny, Does Your Dog Bite" laten Cody en Luther de vocalen over aan The Babies, een achtergrondkoortje, dat heerlijk in de muziek past.
Op "Word Wide Boogie" staan ook nog twee langere nummers. "Going to Brownsville" tikt bijna de zeven minuten aan en "Jumper On The Line" overschrijdt zelfs de tien minuten. Met name op dat laatste nummer komt duidelijk naar voren waar Cody en Luther de mosterd hebben gehaald. De invloed van hun voorbeelden Junior Kimbrough en R.L. Burnside zijn duidelijk hoorbaar. Hypnotiserende repeterende bluesritmes volgen elkaar op die ervoor zorgen dat je in een trance komt. Prachtig opgebouwd en meeslepend.
Het gitaarwerk van Luther heb ik al een paar keer aangestipt. Het zal duidelijk zijn dat deze man een absolute favoriet van mij is. Maar ook aandacht voor het drumwerk van Cody. Ik vind hem een ontzettende diverse en gevarieerde drummer. Bijna geen enkel drumpatroon is hetzelfde. Of het nu marsritmes zijn, beukende logge beats of funky grooves. Hij beheerst het allemaal en samen met bassist Chris Chew vormt hij een heerlijke ritmesectie.
"Word Wide Boogie" klinkt weer totaal anders dan de voorgaande studioalbums van North Mississippi Allstars. Hun vorige album "Keys to the Kingdom" was een ode aan hun overleden vader en deed heel traditioneel aan, en had veel countryinvloeden. Op "Word Wide Boogie" doet eigenlijk alleen het nummer "Meet Me In The City" aan dat album denken. North Mississippi Allstars slagen erin om het bluesgenre interessant te houden. Ze zijn vooruitstrevend, schuwen het experiment niet en weten een kloof te slaan tussen authentieke blues en moderne hedendaagse muziek en invloeden. Met "Word Wide Boogie" slaan ze een brug tussen meerdere generaties en leveren de North Mississippi Allstars wat mij betreft een album af dat thuishoort in de jaarlijstjes van 2013 en misschien zelfs wel van de jaren '10.
