zondag 20 mei 2012

Albert King - Born Under a Bad Sign (1967)

Het album "Born Under a Bad Sign" van Albert King zal de geschiedenis ingaan als een mijlpaal in de bluesmuziek. Alom wordt dit album beschouwd als de introductie van de blues bij een breder publiek. De blues wordt toegankelijk en blijft niet meer hangen in obscuriteit. Kortom: "Born Under a Bad Sign" is de eerste stap naar de moderne blues. Daarnaast wordt op dit album een cross-over geïntroduceerd tussen blues en soul. Mede door het feit dat Booker T. & The MG's als begeleidingsband van Albert King fungeren. Deze band was destijds de huisband van het legendarische soullabel Stax.



Albert King is een opvallende verschijning. Een grote donkere man, vaak gekleed in een driedelig kostuum. Hij rookt de pijp, ook tijdens het spelen en hij hanteert een Gibson Flying V gitaar. Vrij opvallend voor het genre. Nog een opvallend detail is dat Albert King linkshandig is, en dat zijn snaren zo op de gitaar zijn geplaatst alsof je een rechtshandige gitaar hebt omgedraaid, dus de dikke snaren onder en de dunne snaren boven (precies andersom dan gebruikelijk). Ik krijg de indruk dat deze manier van spelen hem een specifiek geluid meegeeft. Artiesten als Eric Clapton, Stevie Ray Vaughan en Jimi Hendrix hebben verklaard beïnvloedt te zijn door het spel van Albert King.

"Born Under a Bad Sign" bevat ten minste vier moderne bluesklassiekers te weten het gelijknamige titelnummer (Cream heeft dit nummer mede groot gemaakt), "Oh Pretty Woman" (zeer verdienstelijk gecoverd door Gary Moore), "The Hunter" en "Crosscut Saw". Als je daarbij de tracks "Personal Manager" en "Laundromat Blues" aan toevoegt heb je de muzikale identiteit en erfenis van Albert King te pakken.

In de jaren 60 heeft Albert King vele opnames gemaakt, maar ze sloegen nooit echt aan. Des te opvallender is het dat juist een album als "Born Under a Bad Sign" zo'n grote invloed heeft gehad en dat deze plaat is opgenomen in de Blues Hall of Fame als "Classic of Blues Recordings". De sleutel tot dit succes ligt hem volgens mij in de combinatie tussen Albert King en Stax en dan de begeleidingsband op deze plaat in het bijzonder. Alle songs op deze plaat zijn raak, de instrumentatie is rijk (ook doordat de blazers sectie "The Memphis Horns" op deze plaat meespeelt), Albert King speelt dynamisch en de zuidelijke funk en soul van Booker T. & the MG's maken het plaatje compleet. "Born Under a Bad Sign" is de perfectie introductie tot de blues en ik ben er bijna van overtuigd dat het je niet meer los zal laten.