"Electric Ladyland" is mijn
favoriete studioalbum van Jimi Hendrix en zijn Experience. Op deze plaat is
zijn ontwikkeling tot wasdom gekomen. Waar ik op "Are You
Experienced?" en "Bold As Love" soms moeite had om me door de experimenteerdrift
van Hendrix te worstelen is "Electric Ladyland" van begin tot eind
een fantastische luisterervaring.
Jimi Hendrix heeft wellicht wel twee van
de mooiste bluessongs op zijn repertoire staan in "Red House" en
"Voodoo Chile". Deze laatste is absoluut een van de hoogtepunten van
"Electric Ladyland". Overigens vind ik Hendrix het beste als hij de
blues speelt en gelukkig hoor ik dat constant terug op "Electric
Ladyland". Ook het orgelspel van Steve Winwood is overigens geweldig op
"Voodoo Chile".
Hoogtepunten stapelen elkaar op. Jimi
Hendrix klinkt vocaal beter dan ooit en zijn zang is op "Electric
Ladyland" geen punt van ergernis meer (wat ik soms wel had op zijn vorige
studioplaten). Zijn gitaarspel is en blijft fantastisch, maar op "Electric
Ladyland" is het mooier dan ooit, gefocust en effectief. Ondanks dat de
blues de overhand heeft hoor ik vele stijlen terugkomen op "Electric
Ladyland", waaronder rock en funk. Vooral dat laatste is hoorbaar op
"Gypsy Eyes". Als Jimi zingt "Well I realized, I've been
hypnotized, I love your gypsy eyes" en tegelijkertijd met die funky
riff strooit, dan heb ik kippenvel.
"Rainy Day, Dream Away" heeft
een ongekend heerlijke groove, zoals Jimi zelf ook verkondigd tijdens het
nummer. Het gitaarspel is bluesy en funky tegelijk. "Stil Raining",
Still Dreaming" borduurt er heerlijk op voort. En dan komt die cover, de
cover van Bob Dylan's "All Along the Watchtower" Dit is een van die
weinige uitvoeringen die het origineel overtreft. Sorry Bob, maar Jimi's
uitvoering staat op eenzame hoogte. De intro riff grijpt je direct bij je keel
en laat je niet meer los. Het afsluitende "Voodoo Child (Slight
Return)" is een van de bekendste gitaar riffs allertijden en heeft een
heerlijke psychedelische tekst: "Well I'm standing next to a mountain,
and I chop it down with the edge of my hand. When I pick up all the pieces and
make an island, I might even raise a little sand"
"Electric Ladyland" is een
absolute klassieker van een van de beste, zo niet de beste, gitarist
allertijden. Deze plaat verveelt nooit, en elke keer als ik "Electric
Ladyland" hoor met mijn koptelefoon op, hoor ik weer iets nieuws.
"Electric Ladyland" is een plek om telkens weer terug te keren, want
deze plaat is niet zomaar een verzameling muziek, maar een belevenis die het
gevoel van een fysieke plek oproept. Onweerstaanbaar en verslavend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten