Derek and the Dominos - Layla and other Assorted Love Songs (1970)

Voor elke Eric Clapton fan is dit album een absolute must. Clapton? Dit artikel gaat toch over Derek and the Dominos? Natuurlijk, maar bij elke kenner en liefhebber is het bekend dat de band Derek and the Dominos een anoniem vehikel is geweest voor Eric Clapton en Duane Allman. Na zijn vertrek uit Cream, de samenwerking met Steve Winwood in Blind Faith en het uitbrengen van zijn eerste solo album stond Clapton nog steeds ambivalent tegenover zijn sterrenstatus, vandaar dat hij ervoor koos om zijn nieuwe band Derek and the Dominos te dopen.

Feitelijk kun je het album "Layla and other Assorted Love Songs" beschouwen als een concept plaat. Clapton was namelijk verliefd geworden op Pattie Boyd Harrison. Jawel, de vriendin van zijn beste vriend en Beatle George Harrison. Deze klassieke blues driehoeksverhouding (in de geest van blueslegende Robert Johnson) leidde uiteindelijk tot een plaat vol met liefdesverdriet. Eigenlijk suggereert de titel van de plaat het al.

Naast de geweldige zang en het indringende gitaarspel van Clapton, verdienen ook de slide gitaarpartijen van Duane Allman de nodige credits. De combinatie van Clapton/Allman zorgt ervoor dat je de pijn, die Clapton duidelijk heeft in die periode van zijn leven, voelt door je hele lijf. Luister maar eens naar het nummer "Have You Ever Loved A Woman" waarin Clapton letterlijk zingt: "Have you ever loved a woman? So much, you tremble in pain!" Treffender kun je liefdesverdriet niet verwoorden. De titelsong "Layla" is overigens gebaseerd op een Perzisch liefdesverhaal getiteld "The story of Layla and Majnun" door Nizami. Als je naar de hoes van de plaat kijkt zie je ook duidelijk de Perzische invloeden.

Helaas moeten we ook constateren dat door deze plaat (en met name het verhaal erachter) het drugsgebruik van Clapton alleen maar erger werd. Gelukkig heeft hij zich tijdig hervonden en is volledige afgekickt. Tegenwoordig steunt hij drugsverslaafden in hun strijd door middel van de "Crossroads" Stichting. Ondanks deze "zonden" getuigt deze plaat van tijdloze klasse en belichaamt deze in mijn ogen de essentie van de blues!