Albert Collins - Cold Snap (1986)

De uit Texas afkomstige bluesgitarist en zanger Albert Collins heeft wellicht de meest coole bijnamen uit de bluesscene. Hij mag zich onder andere "The Iceman" en "The Master of the Telecaster" noemen. Deze aanduidingen hebben direct betrekking op zijn stijl van gitaarspelen, want die mag je met recht uniek noemen.

Albert Collins stemde zijn gitaar op een andere manier dan de gebruikelijke. Normaliter wordt een gitaar als volgt gestemd (van de dunste naar de dikste snaar): E B G D A E. Albert Collins stemde zijn gitaar in de open F mineur (F C Ab F C F) of in D mineur (D A F D A D). Hiermee ontstond een specifiek gitaargeluid dat ook wel aangemerkt wordt als "Icy", vandaar de bijnaam "The Iceman". Gezien zijn voorliefde voor de Fender Telecaster kun je de verklaring voor zijn andere bijnaam zelf wel invullen.

Op "Cold Snap" uit 1986 vervagen de grenzen tussen blues, rock & roll, funk en jazz. Sterker nog op dit album maakt Albert Collins deze grenzen zelfs irrelevant. Het instrumentarium is uitgebreid; van gitaar (zowel lead als rhythm) tot bas, drums, percussie, toetsen en blazers. Juist hierdoor is "Cold Snap" mijn favoriete Albert Collins album.

Albert Collins verhaalt in zijn nummers met name over de relatie tussen man en vrouw. Dit kun je opvatten als cliché (en dat is het misschien ook wel), maar hij weet het op een inventieve en frisse manier te brengen. In het nummer "Too Many Dirty Dishes" beschuldigt hij zijn vrouw/vriendin vreemd te gaan, omdat er teveel vuile vaat in de gootsteen staat. Hoe verklaar je dat anders dan door te concluderen dat er een andere man over de vloer is geweest? Toch?

In "I Ain't Drunk" simuleert Albert Collins een echtelijke ruzie over of hij wel of niet dronken is. De zinsnede I ain't drunk, I'm just drinking is een typisch voorbeeld van hoe Albert Collins op een simpele doch treffende wijze typische alledaagse beslommeringen in een relatie beschrijft.

Prijsnummer op het album is "Lights Are On But Nobody's Home". Ik reken dit nummer zelfs tot één van mijn favoriete blues songs. Het is een slow blues van het allerhoogste niveau en de intro en het gitaarspel zijn simpelweg fenomenaal. Met zijn scherpe puntige gitaar licks brengt hij een klaagzang over hoe hij nooit iets goeds kan doen binnen een relatie.

Playin' with my mind babe
Always accusin' me of doin' wrong
I say you're playin' with my mind, woman
You're always accusin' me of doin' wrong
I can see your lights on baby
But I can't see, I can't see nobody home

Net als vele grote bluesartiesten is ook Albert Collins ons veel te vroeg ontvallen. Hij overleed in november 1993 aan de gevolgen van longkanker. Albert Collins werd 61. Hij zal niet alleen herinnerd worden aan de kwaliteit en kwantiteit van zijn albums, maar ook aan zijn energieke en humoristische live optredens. Hij stond erom bekend om regelmatig met zijn gitaar het publiek in te stappen en te midden van de mensenmassa gewoon door te spelen. Een prachtige anekdote doet uit de doeken hoe Albert Collins tegen het einde van een optreden in Chicago al spelend de club verliet met zijn gitaar aan een extra lange kabel en buiten bij de halte op de bus stapte. Met dat beeld in mijn gedachten zet ik "Cold Snap" nogmaals op en geniet ik van de unieke en gevarieerde muzikale tapijtjes van Albert Collins.