"And Still I Rise" staat boordevol worksongs, spirituals, traditionals, bezwerende gospel en de ritmes van de delta blues en de Mississippi Hill Country. Het hart van deze band wordt gevormd door Bill Sims op zang en gitaar, bijgestaan door zijn dochter Chaney op zang en Junior Mack op zang en gitaar. In totaal wordt Heritage Blues Orchestra gedreven door drie stemmen, twee gitaren en een vijfkoppige blazerssectie bestaande uit tuba, trombone, trompet, sax en harmonica.
Dit is wellicht de meest veelzijdige bluesplaat die ik de laatste jaren heb gehoord. Vele verschillende stijlen komen voorbij, en toch klinkt het geheel erg samenhangend. De samenzang is prachtig, warm en diep. Op "Go Down Hannah" en "Levee Camp Holler" wordt zelfs a capella gezongen. Kippenvel staat er op mijn armen. Op "Get Right Church". waan je jezelf in een echte gospelkerk. De intro van die song is zo mooi met dat authentieke gitaargeluid. "Don't Ever Let Your Spirit Down" is een cover van Eric Bibb die de Heritage Blues Orchestra met het grootste gemak naar haar hand zet. Tenslotte is de epische afsluiter "Hard Times" een ongekend hoogtepunt. De song begint langzaam, dreigend en broeierig. In het midden klinkt een instrumentaal intermezzo om naar het eind toe los te barsten in een stuwende en groovende vloed aan hoogstaande blues.
Het optreden van Heritage Blues Orchestra was een van de absolute hoogtepunten van North Sea Jazz 2012. Met "And Still I Rise" hebben ze wat mij betreft al een kleine klassieker in de hedendaagse blues afgeleverd. Dit gezelschap bewijst dat authentieke blues en rootsgeluiden anno 2012 nog steeds urgent kunnen klinken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten