B.B. King - Live at the Regal (1965)

B.B. King wordt door velen beschouwd als de enige echte king of the blues. Hier valt weinig tegen in te brengen als je de invloed van B.B. King in ogenschouw neemt. Niet alleen zijn zang, maar met name zijn manier van gitaarspelen is toonaangevend geworden voor alle hedendaagse bluesgitaristen. De toon, klank en warmte die hij uit zijn gitaar laat klinken is uniek en ongeëvenaard.

B.B. King wordt geboren als Riley B. King in Mississippi. Hij begon zijn loopbaan in kerkkoren om uiteindelijk in religieuze kwartetten op te treden in zijn geboortestad. Hij nam een baan als disc jockey in Greenville, Mississippi  en verhuisde uiteindelijk naar het noorden, naar Memphis, Tennessee.

In Memphis kreeg hij de bijnaam "Blues Boy", vandaar de afkorting B.B. Vanaf 1949 begint B.B. King met het opnemen van platen en wordt hij al snel beroemd in alle uithoeken van de Verenigde Staten. Uiteindelijk belandt hij in Chicago waar hij een diepe muzikale indruk achter laat.

Nu heeft B.B. King vele platen opgenomen en uitgebracht. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het soms best lastig is om de aandacht vast te houden gedurende alle platen van B.B. Hij kiest vaak niet voor de gemakkelijke weg en experimenteert met vele verschillende stijlen van blues, waardoor de consistentie op zijn platen soms wat ver te zoeken zijn.  Persoonlijk ben ik van mening dat B.B. King vooral een live artiest is en die platen behoren dan ook tot het beste uit zijn oevre, met voor mij als onbetwist hoogtepunt "Live at the Regal" uit 1965.

Het was een koude, ruige dag in ("the windy city") Chicago op 21 november 1964. Maar honderden mensen hadden een goede manier gevonden om op te warmen. Deze mensen waren de gelukkigen die getuige waren van het concert van B.B. King en zijn band in The Regal Theatre, waar B.B. met zijn stem, gitaar, band en bluesnummers het publiek opwarmde.

Deze klassieker onder de liveplaten en wellicht de beste live bluesplaat allertijden bevat louter kwalitatief hoogstaande bluesnummers waar de emotie vanaf spat. Blues gaat over verlangen, armoede, geweld, liefde, hartzeer, seks, heimwee, racisme, geloof, bijgeloof. Bijna al deze thema's komen aan bod en worden met een overgave gebracht, waardoor je alles woord voor woord gelooft.

Maar bovenal maakt de sfeer en de interactie met het publiek deze plaat echt uniek. B.B. King vertelt door middel van zijn muziek verhalen aan het publiek en door het enthousiasme van de toeschouwerds ontstaat er feitelijk een conversatie tussen de muzikanten en publiek.

Zoals we van de blues gewend zijn gaan veel nummer over relaties. B.B. King weet van elk perspectief (vanuit de man en vanuit de vrouw geredeneerd) haarfijn uit te leggen hoe een relatie in elkaar steekt en hoe de verhouding tussen man en vrouw zich manifesteert. Mooie voorbeelden zijn "Sweet Little Angel" en "It's My Own Fault". Eerstgenoemde gaat over een man die zijn vrouw aanbidt en het daaropvolgende nummer (ze zijn niet voor niets in deze volgorde opgenomen in de set list) vertelt B.B. hoe een man zijn vrouw kwijtraakt. Als een echte charmeur en verhalenverteller verbindt hij de nummers met elkaar.

Op deze plaat klinkt ook het karakteristieke gitaarspel van B.B. King. Vaak warm, donker, maar soms ook venijnig en fel. Dit komt goed tot uitdrukking in het nummer "How Blue Can You Get" waarbij hij niet alleen met een scherpe solo de juiste sfeer zet, maar ook tekstueel sarcastisch uit de hoek kan komen. De tekst "I gave you seven children, now you want to give them back" illustreert dit treffend.

"Live at the Regal" is absoluut één van mijn favoriete bluesplaten (zie ook mijn persoonlijke top 10). Dit werd eigenlijk alleen nog maar versterkt door het optreden van B.B. King op North Sea Jazz 2011 dat ik heb mogen aanschouwen. Ondanks zijn leeftijd, hoorbare foutjes in zijn spel en zwakker wordende stem, heeft hij nog steeds die magie zoals hoorbaar is op "Live at the Regal". Dus als je deze bluesplaat afspeelt, zorg dan dat je deuren en ramen gesloten houdt, tenzij je uit bent op veel gezelschap, want dit is de blues, de blues van "the king", B.B. King.